Quest, mei 2009

peiler]
[chap] “Ik zag hoe een zwarte panter een man opat”
[kopsuggestie] Avonturier vindt zichzelf onoverwinnelijk
tekst: Marieke van Willigen

[intro] Van een achtduizend meter hoge berg afskiën of poedelen tussen de witte haaien: de ware avonturier draait er zijn hand niet voor om. Maar wat bezielt de avonturier? Waarom niet gewoon op vakantie zonnen aan de Costa Brava? Vijf avonturiers leggen uit waarom ze maar blijven dansen op die vulkaan.

Greg Nieuwenhuys
avontuur: skide van de Cho Oyu (8201 meter), na de berg eerst zonder zuurstof te hebben beklommen.

Gebroken been is dood
“Hoog in de bergen voel ik me vrij, er is niemand die wat van me wil. Ik ben gefascineerd door de bergen, door de ongereptheid van de natuur die machtiger is dan de mens. Dat maakt je kwetsbaar. Toen ik thuis mijn plan vertelde om de Cho Oyu zonder zuurstof te beklimmen en af te skiën zei iedereen: 'dat kan helemaal niet.' Zo'n opmerking werkt voor mij als olie op het vuur. Een avontuur moet juist moeilijk zijn. Dat was de beklimming van de Cho Oyu zeker. Er was dat jaar maar een handjevol mensen dat boven de 8000 meter zonder kunstmatige zuurstof naar boven was geklommen. Onder die mensen zaten zeker geen Nederlanders. Behalve ik dan. Sowieso staat er altijd één dode tegenover drie mensen die de top bereiken. De klim is levensgevaarlijk. Glesjerspleten, verhoogd lawinegevaar, extreme kou, gebrek aan zuurstof. Terug op de ski's is ook link. Ik was alleen en ik wist dat ik waarschijnlijk dood zou gaan als ik een been zou breken. Ik had al een gebroken rib vanwege het vele hoesten door die droge lucht. Ik had drie dagen nauwelijks gegeten. Ik was uitgeput toen ik op die top van 8201 naar beneden begon te skiën. Maar met elke meter skiën voelde ik me fitter. We hebben er vijf weken over gedaan om de top bereiken, en uiteindelijk was ik in drie dagen beneden. Dit avontuur heeft me een gevoel van onoverwinnelijkheid gegeven, zelfvertrouwen dat altijd blijft.”
[kader]
eerdere avonturen: Was op zijn tiende zesde tijdens het WK Triatlon in Dallas, beklom op zijn zeventiende de Mont Blanc, daarna de Island Peak (6189 meter) en verschillende bergen in de Alpen en Zuid Amerika.
Toekomstige avonturen: “Wat dichter bij huis. Ik heb het schaatsen ontdekt, dat is nu mijn passie. Ik ga bij de alternatieve elfstedentocht in de Weissenzee bij het wedstrijdteam.”
Leeftijd: 29
Werk: Strategieconsultant OC&C
Burgerlijke staat: Gehuwd, aspirant-vader
Hobby's: Alpinisme, skiën, schaatsen, wielrennen, reizen en af en toe naar de sauna


Walther Hermsen
avontuur: fietste naar Australië (17000 kilometer)

Natuur denkt niet

“Ik zie mezelf helemaal niet als een avonturier. Deze fietstocht werkte voor mij meditatief. Je bent de hele dag bezig met het hier en nu. Ik zag de landschappen aan me voorbij trekken, ik werd één met de beweging die ik maakte. Ik had niet veel energie meer over om na te denken over de zin van het leven. Je bént alleen maar. Fietsen geeft me rust. De schoonheid van de natuur, daar geniet ik van. Ik ben van oorsprong bioloog, dus ik heb heel veel op met de natuur. Ik heb het gevoel dat ik op mijn plek ben als ik er doorheen fiets. Dit is mijn doel, denk ik dan. Eén worden met de natuur. Soms kan het eenzaam zijn, als je tijdenlang alleen door die stille en machtige gebieden fietst. Maar dan zie je prachtige vogels of dan word je overmand door de stilte, zoals bijvoorbeeld in Patagonië. De stilte van de natuur kennen we hier in Nederland niet. Die is daar overweldigend. De natuur denkt niet. In steden is alles uitgedacht en gepland. Je hebt er natuurlijk ook je sociale leven, maar eigenlijk vind ik steden maar niks. Als ik door de natuur fiets, voel ik me er onderdeel van. Het is mijn bestemming.”
[kader]
Toekomstig avontuur: Volgend jaar door Zuid Amerika fietsen (10 000 kilometer)
Leeftijd: 39
Werk: Freelance webredacteur, contentmanager en fotograaf
Burgerlijke staat: Single
Hobby's: Fietsen, fotografie, schilderen, lezen, muziek, bioscoopverslaafd


Jan Smith

avontuur: Recentelijk West Groenland per boot tussen de ijsbergen, daarvoor Oost Groenland per hondenslee (in Groenland is geen infrastructuur).

Opwarming aarde is hoorbaar

“Ik kan niet zonder avontuur. Een avontuur is voor mij een onderdeel van mijn zoektocht. Ik hoop iets te vinden, iets onbegrijpelijks, maar dat is nog niet gelukt. Groenland was ontzettend indrukwekkend. Ik heb er mijn eigen vis gevangen en gegeten. Waar ik stil van werd, is dat je de gevolgen van de opwarming van de aarde zo goed zag. Er is al zoveel gesmolten. Vooral imposant vond ik de Ilulissatgletsjer. Als je in één van de spleten stond, hoorde je voortdurend onweergerommel. Dat was het geluid van kruiend en smeltend ijs. Die natuur, dat vind ik schitterend. Maar ook contact met de plaatselijke bevolking. Ik zoek het altijd op. Ik word gedreven door nieuwsgierigheid: ik wil alles zelf zien, ruiken en meemaken. Ik was al in Bhutan voordat het hier erkend werd als land. Ik was in het geheime gebied Bhumtang, het enige landje waar vrouwen meer mannen mochten hebben. Ik zag daar dat een zwarte panter een man opat. Zijn vrouw vond het niet erg, ze had er toch nog drie. Ik heb ontzettend veel gezien, maar ik wil nog veel meer zien. Iedereen zegt dat ik een boek moet schrijven, maar daar heb ik helemaal geen tijd voor. Bovendien kijk ik alleen maar vooruit, niet achteruit. Maar de kick van avontuur zal ik blijven zoeken tot mijn laatste snik.”
[ kader]
Vroegere avonturen: “Ik heb vrijwel alle landen gezien, behalve sommige landen in Zuid Amerika. Ik heb gevaren, geklommen, gevlogen, parachute gesprongen en gefietst. Het enige wat ik niet heb gedaan, is duiken met zuurstofflessen. Daarvan word ik benauwd.”
Toekomstige avonturen: de Zuidpool, Chili
Werk: Ondernemer (“Ik zou er een keer mee moeten stoppen, maar dat kan ik dus niet.”)
Leeftijd: 65
Burgelijke staat: 40 jaar getrouwd, twee kinderen
Hobby's: Wandelen, zeilen, varen, de honden, vissen en tuinieren


Joost Wentink.

Avontuur: Gaat binnenkort een half jaar als Robinson Crusoë op een onbewoond eiland zitten.

Onbewoond eiland maakt gek

“Ik zoek een doel, een noodzaak om te leven. Ik bedoel: ik zou in mijn bed kunnen blijven liggen en zeggen: 'Bekijk het allemaal maar, ik sta niet meer op.' Dan zou ik er op den duur uitgesleurd worden, naar een inrichting gebracht en uiteindelijk word ik honderd. Maar er is geen noodzaak. Die levensurgentie wil ik voelen op een onbewoond eiland. Ik weet niet wat het is om alleen te zijn. De maximale tijd dat ik alleen was, is twee en een halve dag. Geen idee dus of ik er gek van wordt. Ik verwacht het niet, een half jaar is niet zo heel lang. En misschien kom ik daar meer saaiheid tegen dan hier. Als je eenmaal je hut af hebt en weet hoe je vissen moet vangen, heb je niet zoveel meer te doen. Hoe dan ook, ik kan niet meer terug, want ik zit een half jaar vast op dat eiland. Ik ben overigens een echte stedeling. Ik hou van chaos en instabiliteit, en dat heb je in een stad. Het zou kunnen dat ik op het eiland harmonie met mijn omgeving ga vinden. Het is natuurlijk een heel decadent, postmodern plan. Maar wat maakt het uit. Wat er ook gebeurt, ik ga naar dat eiland. Het zit in mijn kop.”
[kader]
Eerdere avonturen: reizen naar Mexico, Maleisië, Birma, Thailand, India en Pakistan
Toekomstige avontuur:”Geen idee. Ik wil mijn vliegbrevet halen. Ik zou, als ik terug ben, mijn belevenissen op het onbewoonde eiland willen delen.”
Werk: Trainingsacteur
Leeftijd: 33
Burgerlijke staat: Vriendin
Hobby's: Duiken en snowboarden

Bastiaan Mesu
avontuur: Duiken tussen de witte haaien zonder kooi

Superkamikazesprong doet pijn

“Tja, wat is avontuur? Ik zoek het niet op, ik rol er in. De Galiërs waren bang dat de hemel naar beneden zou vallen. Misschien is dat het, ik ben bang voor beklemming. Witte haaien zijn gevaarlijk en agressief, maar als je eenmaal onder ze zwemt, valt het mee. Ze kunnen niet onder zich kijken. Ik heb wel eens onder water op een zandbank gelegen, om te kijken naar al die haaien boven me. Een prachtig gezicht. Je moet daarna weer door al die haaien heen als je naar boven gaat, dat is vervelend. Maar ach, alles komt altijd goed. Dat heb ik inmiddels wel geleerd. Ik zat een keer gevangen in een scheepswrak met een grote, agressieve Zambezihaai. Ik ben een keer vanaf een berg van 36 meter in een meertje gesprongen. Ze zeiden: '25 meter is de kamikazesprong, en 36 meter is de superkamikazesprong.' 'Doe mij dan maar die 'superkamikazesprong', zei ik. Later bleek nog nooit iemand dat gedaan te hebben. Het deed behoorlijk pijn, ik had er drie maanden last van. Ik zoek het avontuur omdat ik wil stoppen met denken. Ik ben constant bezig met de waaromvraag. Er is geen antwoord. Waarom duik ik met orca's, waarom spring ik van bergen, waarom vlieg ik in een vliegtuig zonder landingsgestel? Geen idee. Ik wil gewoon rust in mijn kop.”
[kader]
Eerdere avonturen: vliegen, duiken, basejumpen, parachutespringen van een berg.
Toekomstige avonturen: “Ik wil nog een keer in de Zuidpool onder het ijs duiken. Maar eigenlijk weet ik niets nieuws meer, ik ben door mijn avonturen heen. Wat kleine dingen: ik heb voor drie kwartjes een powerboot gekocht die alleen links kan. Het lijkt me leuk om met 200 kilometer per uur door het IJ te varen. En autoracen. De Duitse autobahn is saai, maar met 300 kilometer per uur in een circuit op een bocht afrijden, is geweldig. ”
Werk: Ondernemer
Leeftijd: 42
Burgerlijke staat: Single
Hobby's: Formule rijden in Italië (heeft een racelicentie), boksen, bedrijven oprichten

Vivi Hollertt

avontuur: beklom met zes vrouwen de Mount Stanley (5109 meter).

Een val stopt niet

“Ik zoek uitdagingen in mijn leven. Een avontuur is dat voor mij. Ik had nog niet eerder met een groep vrouwen een hele hoge berg beklommen. De Mont Blanc vonden wij niet bijzonder, die hebben al zoveel mensen gedaan en wij waren een van de eerste expedities die de top van Mount Stanley in Oeganda beklom. Ik heb 5 maanden lang keihard getraind. Alles ging goed, behalve de topdag. Door de sneeuw waren wij te laat op de top. Daardoor waren we niet voor zes uur terug, en na zessen wordt het pikdonker. De rotsen zijn dan spiegelglad en als je eenmaal uitglijdt, stop je niet meer met vallen. Uiteindelijk zijn we negen uur 's avonds doorweekt, bevroren en rillend in onze slaapzak gekropen. Op de terugweg op een gletsjer dacht ik nog : “Waarom doe ik dit eigenlijk?” Dat denk ik trouwens wel vaker tijdens een avontuur. Maar toen ik weer terug was realiseerde ik me, net als altijd, wat ontzettend gaaf het was wat ik had meegemaakt en doorstaan.”
[kader Vivi Hollert]
Eerdere avonturen: in een uitgeholde boomstam tussen de nijlpaarden en wandelen tussen pythons en andere wilde dieren (Botswana), Raften bij de Victoria Falls, uit de boot tegen de rotsen gegooid (Zimbabwe) Vulkaan beklimmen ('stelt niets voor') (Indonesië)
Toekomstige avonturen: Onder anderen: zwemmen tussen de haaien en een huskeytocht maken door Alaska of Lapland
Leeftijd: 29
Werk: Communicatieconsultant
Burgerlijke staat: Samenwonend, geen kinderen
Hobby's: Hardlopen, hokey, koken, reizen, overal zijn waar het gezellig is.