Spectaculaire vakanties

[mama]

tekst: Marieke van Willigen

Je kunt op vakantie naar Centerparcs, maar je kunt ook met je kinderen op je kop aan een bergwand hangen of op een olifant door de jungle galopperen. Over moeders die hun kinderen meeslepen op avontuur.

“De Himalaya gaat me te ver”

Kleuterjuf Margreet Ezinga, (44, moeder van Renze (20), Gerlinde (18) Judith (16) Laurens (14) en Inge (10) ) is zo'n avontuurlijke moeder. Iedere zomer gaat ze met haar man Bart en vijf kinderen naar Zwitserland om berg te klimmen. Ze bivakkeren met tenten in het bergdorpje Visp, hoog in de bergen. Vanaf daar trotseert het hele gezin met touwen de bergtoppen en gletsjers.

Ze doet het al jaren. Ook toen de jongste kinderen nog baby's en peuters waren. Margreet en Bart namen de jongsten dan in de rugzak en klommen zo met de vijf kinderen tegen de rotswanden op.

Margreet legt uit hoe ze op het idee kwam: “We hielden van bergwandelen. Maar wandelen is voor de kinderen eentonig. Toen kwamen we op het idee van 'klettersteigen'. Je zit met staalkabels en touwen vast en kunt zo tegen een steile rotswand klimmen. Voor kinderen is dat veel leuker dan een saaie bergwandeling.” Dat klinkt makkelijker dan het is. Margreet en Bart maken het daarom “ieder jaar een beetje moeilijker”. En beide ouders hebben inmiddels een klimpas en speciale touwen aangeschaft. Thuis doen ze techniekcursussen waar ze bijvoorbeeld kunnen oefenen met de achtvoudige knoop. Dat is noodzakelijk, want “als er iemand in een spleet valt, kan een touw hem redden.” Techniek en timing zijn van levensbelang in de bergen. Eén keer ging het bijna mis, vertelt Margreet. “We zaten op meer dan 3000 meter hoogte en hadden ons verkeken op de looptijd, want met kinderen doe je er veel langer over dan zonder kinderen. De temperatuurverschillen zijn enorm op die hoogte, en we hadden niet de geschikte kleding aan. We dreigden de kabelbaan naar beneden te missen. Dan zouden we 's nachts in de bergen moeten blijven, met weinig water en in zomerkleding. We hebben toen de kinderen op de arm genomen en zijn weer terug naar boven gerend zo goed en zo kwaad als het ging. De eigenaar van de kabelbaan zag ons aankomen en bleef op ons wachten. Hij moest zelf ook met die laatste kabelbaan terug. Het was allemaal op het nippertje.” Energie van kinderen is ook zo'n valkuil. “Die kan bij kinderen ineens op zijn,” ontdekte Margreet. “Alsof het vuurtje plotseling dooft. Bij kinderen gaat dat stukken sneller dan bij volwassenen. Ze gaan langs de kant zitten en komen niet meer overeind. Daarom moet je genoeg drinken meenemen en energiekoekjes. Als ze die op hebben, springen ze binnen de kortste keren overeind en klimmen weer verder.” Ondanks Margreets enthousiasme, houden de twee oudste kinderen het dit jaar voor gezien. “Renze gaat met zijn vriendenclub naar een jongerencamping en Gerlinde heeft een bijbaan in een supermarkt en wil in de vakantie doorwerken,” legt Margreet uit. Ze snapt het ook wel. “Op een gegeven moment wil je wel eens naar het strand. Prima. Ik dwing ze niet.” Zelf is ze niet van plan te stoppen. “We gaan steeds een stapje verder,” verklaart ze strijdvaardig. “Dit is mijn droom. Judith heeft al haar klimbewijs en ook Laurens is een sportieve jongen. Met hem doe ik momenteel een cursus rotsklimmen. Inge, de jongste, vermaakt zich wel. Later gaat ze vast ook klimmen.” Na een korte pauze voegt ze eraan toe: “Bart droomt er volgens mij stiekem van om de Himalaya in te gaan en de K2 te beklimmen. Maar er zijn een grenzen. Ik blijf verantwoordelijk voor mijn gezin.”

kader 1

Margreets do's and don'ts

• kinderen een eigen rugzakje laten sjouwen
• energiekoekjes mee
• genoeg drinken
• kleding voor alle temperaturen
• zorg dat er veel afwisseling in het landschap is tijdens je klimtocht, anders gaan de kleintjes zich vervelen

“Rattenvlees lijkt een beetje op kip”

De gemoedelijke Brabantse Joke Hof (52, mama van Talisa (21), Thierry (14) en Tycho (11), werkzaam in de zwakzinnigenzorg) was van huis-uit niet zo'n avonturierster. Meestal boekte ze vakanties in een luxe oord waar je veel aan het zwembad kon luieren. Tot ze op een dag besloot met man en kinderen de paden op en de lanen in te gaan. Ze ging naar Thailand en dat werd “de reis van mijn leven.”

Het gezin vervoerde zich deels door het land met de nachttrein. “Dat was op zich al een heel avontuur. In Thailand wordt het heel snel donker. Binnen de kortste keren worden de zitplaatsen omgebouwd tot bedden. Het heeft iets gezelligs. In de treinen is het overigens absoluut niet luxe. De trein is zelfs behoorlijk vies.” Ze deed de wildste dingen. Hing met haar kinderen op 80 meter hoogte in de jungle. “Ik scheet bijna in mijn broek,” vertelt ze. “En ik had al zo'n diarree.” Andere vervoersmiddelen waren de olifant of de tuktuk. Olifanten omschrijft Joke als “lieve en rustige dieren.” De tuktuk is een versierd wagentje op drie wielen. Soms met een fiets ervoor, maar vaak met een soort brommer. “Een keer maakte ik mee dat twee tuktukrijders een wedstrijd gingen doen wie er het eerste was. Het was een helse race, alles rammelde. 'als dat maar goed gaat', dacht ik nog. Maar we hebben het overleefd.” Moeder Joke zat niet altijd op één lijn met de kinderen.”Er waren prachtige tempels. Ik hou daar ontzettend van. De kinderen waren op een gegeven moment klaar met de tempels. 'Ik ga niet mee, ik slaap uit,' zeiden ze. Dat kon ik me trouwens ook wel voorstellen, want we stonden iedere ochtend 7 uur op. Pittig vroeg, in een vakantie.” Het eten in Thailand was wennen. “Op een gegeven moment werd er een rat gebraden op de barbecue. Ik moet dan toch iets overwinnen. Maar het was niet vies, het smaakte een beetje naar kip.” Sinds Thailand heeft Joke de smaak te pakken. “De kinderen hebben het nog over deze vakantie. En we willen zo snel mogelijk weer zo'n reis maken. Een saaie vakantie zit er bij ons niet meer in. Het was geweldig.”

kader 2

tips en tricks van Joke:

• Neem geurzakjes mee. Het stinkt in Thailand overal. Die geur trekt in je kleren. Met geurzakjes voorkom je dat.
• Zorg dat je diarreepillen hebt. Er zijn speciale pillen die ook de bacteriën doden. Die moet je in Nederland aan de dokter vragen.
• Informeer je van tevoren goed over het land.
• Zorg dat de reis geregeld is en je niet met drie kinderen een slaapplek moet zoeken. Wij hebben reisbureau FOX in de arm genomen.

“Groen en geel in het ziekenhuis.”

Reisjournalist Marriëtte van Beek (49, moeder van Bilal, 14 jaar) en psycholoog Debbie Been (39, moeder van Nilas, 2 jaar) reizen al jaren de wereld over met hun kind. Marriëtte doet dat al een tijdje alleen, Debbie samen met haar man Remon. Vorig jaar trok Debbie door Cambodja, Vietnam en Thailand met man en kind, nu is ze net terug uit Jordanië. Haar voorbereidingen bestaan uit de aanschaf van een Lonely Planet. Ze zweert bij het reizen met kinderen op de bonnefooi. “Je komt op plekken waar je anders nooit komt. Zeker met kinderen. Mensen nodigen je uit. Met een kind is de drempel lager om in contact te komen met de plaatselijke bevolking.” Ook Nilas vond het allemaal prachtig, vertelt zijn moeder. “Overal op de wereld zijn kinderen. En die kinderen spelen. Het was leuk voor Nilas om daarbij aan te sluiten. Hij zal het zich later niet meer herinneren, maar ik hoop wel dat hij het gevoel later nog kan oproepen.” Marriëtte is beroepshalve een reiziger van het eerste uur. Bilal ging al mee vanaf dat hij baby was. “Ik heb een relaxed en flexibel kind, en dat komt juist door het vele reizen” verklaart ze. Bilal zag met zijn moeder de hele wereld. De inmiddels 14-jarige tiener trekt nog steeds met genoegen met zijn moeder over de globe. Ervaringsdeskundige Marriëtte kent de voor- en nadelen van de verschillende gebieden. Voeding is altijd een aandachtspunt.“In het Midden-Oosten kun je gewoon eten, maar in sommige arme Afrikaanse landen moet je niet bij de mensen thuis eten. Je belandt groen en geel in het ziekenhuis. Als je uitlegt dat je maag daar niet tegen kan omdat je andere voeding gewend bent, zijn de mensen echt niet beledigd.” Debbie vond de laatste reis in Jordanië met haar peuter in ieder geval fantastisch. “In de woestijn mocht Nilas zelf in de jeep rijden, want het is daar toch totaal verlaten. Dat vond hij natuurlijk geweldig. Sowieso is de woestijn één grote zandbak. Wat wil een kind nog meer?”

kader 3

do's and dont's volgens Marriëtte en Debbie

• Neem ORS mee.
• Zorg voor een speeltje of knuffel dat voor je kind bekend is.
• Eet niet teveel van stalletjes op straat en pas extra op bij vlees en vis.
• Download een MP4'tje (beeld en geluid) op je telefoon, als afleiding.
• Drink water uit flessen, gebruik ook flessenwater bij tandenpoetsen.
• Pas je tempo aan je kind aan.
• Plan niet teveel, soms heeft je kind rust nodig.
• Stop dieetproducten in je tas, daarin zitten alle voedingsstoffen.